fizjomaster@fizjomaster.com

Kategorie
podcast

Mięsień obły większy

Mięsień obły większy należy do mięśni obręczy kończyny górnej łącząc obręcz kończyny z kością ramienną.


Jest to czworokątny, gruby i silny mięsień biegnący od kąta dolnego łopatki a dokładniej od powierzchni grzbietowej kąta dolnego łopatki ale to nie wszystko ponieważ jego włókna odchodzą również od przegrody włóknistej, która oddziela właśnie mięsień obły większy od obłego mniejszego i podgrzebieniowego. Kończy się on na grzebieniu guzka mniejszego kości ramiennej jako silne płaskie ścięgno.
Biegnie tam od przyczepu początkowego swoimi włóknami w kierunku do boku i ku górze i co jeszcze ważne – na tym grzebieniu guzka mniejszego kości ramiennej przyczepia się do tyłu od mięśnia najszerszego grzbietu.


Funkcją jaką od pełni to opuszczanie podniesionego ramienia gdzie jest ewidentnym antagonistą dla mięśnia naramiennego. Przywodzi też ramię do tyłu czyli mówimy tu o połączeniu funkcji wyprostu i przywiedzenia a poza tym jest rotatorem wewnętrznym stawu ramiennego przy czym współpracuje pięknie z mięśniem najszerszym grzbietu.


Powierzchnia tylna tego mięśnia jest częściowo bezpośrednio pod skórą i to dotyczy górnej części powierzchni tylnej tego mięśnia. Natomiast dolna część powierzchni tylnej pokryta jest przez mięsień najszerszy grzbietu. Również jego powierzchnia przednia styka się z mięśniem najszerszym grzbietu a jest to możliwe dlatego, że mięsień ten obejmuje brzeg dolny mięśnia obłego większego i przechodzi z jego powierzchni tylnej na przednią. Ten brzeg dolny mięśnia obłego większego razem z mięśniem najszerszym grzbietu tworzą brzeg tylny dołu pachowego.
Wracając jeszcze na powierzchnię tylną i idąc ku bokowi już na kość ramienną to tutaj przykryty jest głową długą mięśnia trójgłowego ramienia. Natomiast powierzchnia przednia poza stykaniem się z mięśniem najszerszym grzbietu przyśrodkowo styka się z mięśniem podłopatkowym a idąc ku bokowi z mięśniem kruczo – ramiennym i powrózkiem naczyniowo- nerwowym jamy pachowej.
Od góry oddzielony jest od mięśnia obłego mniejszego trójkątną szczeliną i co ważne – obły większy ma własną powięź, która nie łączy się z powięzią podgrzebieniową.


Zostało nam jeszcze unerwienie a pochodzi ono od nerwów podłopatkowych z przestrzeni C5 – C7. Dokładnie do mięśnia obłego mniejszego dochodzi gałązka nerwu piersiowo – grzbietowego będąca dolną gałązką tych nerwów. Dokładnie ta sama gałązka dochodzi do mięśnia wielokrotnie dziś wspomnianego czyli najszerszego grzbietu i sa to mięśnie ściśle genetycznie ze sobą związane ale o tym innym razem.

 

Link do podcastu: https://www.spreaker.com/episode/44760866

Grafika: anatomia@anatomiaw5minut.pl treść: mięsień obły większy

Kategorie
podcast

Mięsień podłopatkowy

W poprzednich odcinkach omówiłam mięsień nadgrzebieniowy i podgrzebieniowy należące do stożka czy też pierścienia rotatorów a dziś idziemy dalej – mięsień podłopatkowy.

Zanim zacznę przypomnę tylko, że do każdego mięśnia jest do pobrania pełnoformatowa grafika z przeczepami mięśnia, funkcją i unerwieniem. Wystarczy tylko wysłać maila o treści Mięsień podłopatkowy na adres e-mail anatomia@anatomiaw5minut.pl a treść tego odcinka znajdziecie na www.anatomiaw5minut.pl oraz na www.fizjomaster.com

Ok – to zaczynam.

Mięsień podłopatkowy jak poprzednio omawiane mięśnie należy do mięśni obręczy kończyny górnej łączących obręcz z kością ramienną.

Mięsień ten ma kształt trójkąta, jest płaski ale gruby i szeroki. Rozpoczyna się na łopatce a dokładnie na jej powierzchni żebrowej oraz na powięzi podłopatkowej. Kończy się natomiast na guzku mniejszym kości ramiennej i ścianie przedniej torebki stawowej zrastając się z nią. Często też oddaje swoje włókna do części bliższej grzebienia guzka mniejszego kości ramiennej.

Na swoim przebiegu włókna tego mięśnia od przyczepu początkowego czyli od dołu podłopatkowego łopatki biegną zbieżnie ku górze i do boku i kończą się na swoim przyczepie końcowym jako krótkie i silne ścięgno.

Ścięgno to przechodzi pod wyrostkiem kruczym łopatki.

Mięsień ten dzięki licznym włóknom mięśniowym odchodzącym od pasm ścięgnistych przyczepiających się kres mięśniowych powierzchni żebrowej łopatki i łączących się z powięzią podłopatkową jest tak zwanie wielokrotnie pierzasty przez co przekrój fizjologiczny mięśnia jest bardzo duży.

Powięź podłopatkowa o której już wspomniałam bardzo szczelnie otula ten mięsień ze strony jego powierzchni przedniej. Tworzy ona z łopatką (a dokładnie dół podłopatkowy), do której ten mięsień przylega swoja powierzchnią tylną kanał kostno – włóknisty mocno zamknięty dla tego mięśnia. Jedyne otwory w tej komorze to otwory dla małych naczyń naczyniowo – nerwowych oraz przy wyjściu ścięgien tego mięśnia w okolicy stawu ramiennego.

Jak już również wspomniałam – od tyłu mięsień ogranicza dół podłopatkowy natomiast od przodu graniczy on z mięśniem zębatym przednim, tkanką łączną i tłuszczową jamy pachowej, ze splotem ramiennym i naczyniami pachowymi i oczywiście jest od tych wszystkich struktur odgrodzony przez powięź podłopatkową.

Do przodu ścięgno krzyżuje mięsień kruczo – ramienny ramienny i głowę krótką mięśnia dwugłowego. Obie te struktury zstępują z wyrostka kruczego ku dołowi na powierzchnię przednią ramienia.

Co do wyrostka kruczego – w tym miejscu pod nim jest kaletka podścięgnowa mięśnia podłopatkowego, która leży właśnie między wyrostkiem kruczym łopatki a brzegiem górnym mięśnia i łączy się ona zazwyczaj z kaletką położoną u nasady wyrostka kruczego.

Funkcją tego mięśnia jest rotacja wewnętrzna więc jest on antagonistą dla omawianego już mięśnia podgrzebieniowego a także dla obłego mniejszego czy też naramiennego – a dokładnie jego części tylnej.

Ponadto przywodzi ramię a mając swój przyczep na torebce stawowej również ją napina.

No i jeśli mowa o unerwieniu to oczywiście nerwy podłoptakowe C5 – C7

To wszystko jeśli chodzi o mięsień nadgrzebieniowy. Widzę, że zaczynam wchodzić w wprawę i po mału wyrabiać się plus minus tytułowe 5 minut.

Na kolejny odcinek podcastu zapraszam za 2 tygodnie a w tym czasie znajdziecie nas na stronach internetowych, facebooku jak i Instagramie jako anatomia w 5 minut gdzie są informacje tylko odnośnie anatomii oraz na fizjomaster.com gdzie szerzej zagłębiamy się w świat medyczny i fozjoterapeutyczny. Czasem poważnie, czasem z przymrużeniem oka ale ważne że z korzyścią dla naszego intelektu.

 

Link do podcastu: https://www.spreaker.com/episode/44495885

Grafika: anatomia@anatomiaw5minut.pl treść:mięsień-podłopatkowy

Kategorie
podcast

Mięsień podgrzebieniowy

Mięsień podgrzebieniowy jak mięsień nadgrzebieniowy należy do pierścienia rotatorów i jak sama nazwa wskazuje leży pod grzebieniem łopatki a dokładnie około 2/3 części przyśrodkowej dołu podgrzebieniowego zajmuje. Dodatkowo przyczepia się do powięzi podgrzebieniowej, która również jak powięź nadgrzebieniowa dla mięśnia nadgrzebieniowego wytwarza zamkniętą pochewkę tak samo tutaj powięź podgrzebieniowa dla mięśnia podgrzebieniowego wytwarza komorę kostno – włóknistą ale poza mięśniem podgrzebieniowym obejmuje ona jeszcze mięsień obły mniejszy. Ale to nie wszystko bo mięsień ten też przyczepia się na przegrodzie włóknistej, która oddziela mięsień podgrzebieniowy od mięśnia obłego większego i mniejszego. 

Włókna tego mięśnia biegną bocznie w kierunku stawu ramiennego schodząc się i przekształcając w płaskie ścięgno, które:

przyczepia się do guzka większego kości ramiennej, a dokładnie na jego powierzchni środkowej

zrasta się z torebką stawową stawu ramiennego i też częściowo zrasta się z sąsiednimi ścięgnami.

Jeśli mówimy o funkcji tego mięśnia to jest on silnym rotatorem zewnętrznym i to szczególnie w momencie kiedy kończyna górna znajduje się w nawróceniu czyli rotacji wewnętrznej. Część górna tego mięśnia pomaga w podnoszeniu ramienia czyli wykonuje funkcje zarówno zgięcia jak i odwiedzenia w stawie ramiennym, a poza tym mięsień ten w trakcie wykonywania ruchów obrotowych przez kończynę górną jednocześnie napina torebkę stawową i chroni ją przed wpukleniem się w obręb stawu bo pamiętajmy, że do napiętych to ona jednak nie należy.

Jeśli mówimy o topografii tego mięśnia to mamy tu pokrycie mięśniem czworobocznym grzbietu, a także naramiennym i też częściowo leży pod skórą. Uwagę zwracam też na fakt, że mięsień ten pokrywa bardzo silna powięź podgrzebieniowa, która obejmuje zarówno mięsień podgrzebieniowy jak i obły mniejszy o czym wspomniałam już wcześniej, oraz że ten mięsień w swojej budowie podzielony jest na trzy części: środkowej – pierzastej i składającej się z krótkich włókien oraz górnej i dolnej której włókna biegną mniej więcej równolegle do siebie.

Unerwienie tego mięśnia jest takie samo jak nadgrzebieniowego czyli z nadłopatkowego z przestrzeni C5 – C6.

Link do podcastu: https://www.spreaker.com/episode/44313389

Grafika: anatomia@anatomiaw5minut.pl treść:mięsień-podgrzebieniowy

Kategorie
podcast

Mięsień nadgrzebieniowy

Mięsień nadgrzebieniowy jest mięśniem należącym do mięśni obręczy kończyny górnej.
Dokładnie do tej grupy należy 6 mięśni a mianowicie: nadgrzebieniowy, który sobie dziś omówmy oraz podgrzebieniowy, naramienny, obły mniejszy i większy oraz podłopatkowy. Wszystkie te mięśnie unerwione są przez gałęzie części grzbietowej splotu ramiennego.

Mięsień nadgrzebieniowy ma kształt zbliżony do trójkąta i rozpoczyna się w dole nadgrzebieniowym łopatki i na powięzi nadgrzebieniowej. Włókna tego mięśnia biegnąc w kierunku bocznym zbiegają się aby jako silne i krótkie ścięgno przyczepić się do guzka większego kości ramiennej a dokładnie do jego powierzchni górnej. Warto zwrócić tutaj uwagę na fakt, że poza kością ramienną jako samą kością przyczepia się również do torebki stawowej stawu ramiennego tak samo jak m. podłopatkowy, podgrzebieniowy czy obły mniejszy. Dzięki temu, że wzmacniają one niejako tą torebkę nie musi być ona gruba ale też zaburzenia funkcjonowania któregoś z tych mięśni będzie bardzo łatwo przenosiło swoje napięcie na pozostałe. Poza tym powięź nadgrzebieniowa, która została wspomniana przy przyczepie początkowym, która przyczepia się dookoła dołu nadgrzebieniowego w swojej części środkowej jest bardzo mocna ale kierując się w bok w stronę barku staje się coraz cieńsza. Dół nadgrzebieniowy łopatki z powięzią nadgrzebieniową tworzą dla mięśnia nadgrzebieniowego tunel czy też zamkniętą komorę kostno – włóknistą gdzie może dojść do sklejeń i do restrykcji niekoniecznie spowodowanych samym mięśniem a tym co go otacza.
Pamiętajmy też, że mięsień nadgrzebieniowy jest przykryty częściowo od strony przyśrodkowej przez mięsień czworoboczny grzbietu, który jest mięśniem u praktycznie każdego człowieka w jakiejś mniejszej lub większej dysfunkcji a jego napięcia będą również wpływały na pracę omawianego mięśnia. Dodatkowo mięsień też na swoim przebiegu biegnie pod stawem barkowo – obojczykowym, który łączy obojczyk z łopatką, jest łatwo wyczuwalny palpacyjnie i odpowiada pod względem ruchomości stawowi kulistemu choć bardzo ograniczonemu w swoich możliwościach wykonania tych ruchów. Biegnie on również pod więzadłem kruczo – barkowym będącym szerokim i podłużnym pasmem biegnącym nad stawem ramiennym i wchodzącym w skład tzw. sklepienia stawu ramiennego ważnego dla ochrony stawu ramiennego przez urazami oraz chroni kość ramienną przed wywichnięciem się ku górze. no i na swoim końcu – pod mięśniem naramiennym.
Wracając do samego mięśnia nadgrzebieniowego chciałam Wam zwrócić uwagę na to, że uczenie się samych przyczepów kostnych danego mięśnia może być o wiele prostsze ale niekoniecznie może oddawać funkcjonowanie danego mięśnia w jego środowisku gdyż nic w organizmie samo dla siebie nie istnieje – wszystko ze sobą koreluje w różnych ujęciach warstwowych, co obok czego, jakich ma synergistów i antagonistów, jakie ma unerwienie czy jaki jest rozwój embrionalny danej struktury – wszystko to i wiele innych czynników o których nie wspomniałam (aby nie mieszać Wam już w głowie) ma na siebie wzajemny wpływ więc warto spojrzeć na mięsień trochę szerzej niż od przyczepu do przyczepu – szczególnie tego kostnego.
Funkcją tego mięśnia jest odwodzenie i przy tym ruchu pięknie współpracuje z mięśniem naramiennym. Odpowiedzialny jest również za napinanie torebki stawowej stawu ramiennego o czym wspomniałam już wcześniej ale poza tym należy do słynnych rotatorów stawy ramiennego (bo kto nie słyszał o czymś takim jak uszkodzenie stożka rotatorów) rotując na zewnątrz ale też nieznacznie zgina ramię.
Unerwiony jest on z nerwu nadłopatkowego z przestrzeni C5 – C6 czyli jeśli popatrzymy na dermatomy będzie do ramię i przedramię od strony promieniowej czyli od kciuka co też łatwo zapamiętać bo kciuk również te dermatomy obejmują – oczywiście C6 bo C5 to ramię, Na niektórych rycinach znajdziecie jeszcze palec wskazujący po stronie od kciuka ale głównie zapamiętajcie, że kciuk i linia przedłużająca się od niego na ramię co będzie bardzo pomocne w diagnostyce.

 

Link do podcastu: https://www.spreaker.com/episode/44122384

Grafika do pobrania: anatomia@anatomiaw5minut.pl temat: miesień-nadgrzebieniowy

Kategorie
podcast

Kość ramienna cz.2

Dziś omówię Ci koniec bliższy i dalszy kości ramiennej.

Koniec bliższy to jest ten, który łączy się z łopatką stawem ramiennym. Jest on poszerzony i zakończony głową kości ramiennej. Głowa ta pokryta jest chrząstką szklistą i nie jest dokładnie kołem a raczej ma kształt eliptyczny. Ta częściowa elipsa (a dokładnie linia prostopadła do jej płaszczyzny) z osią długą trzonu kości ramiennej tworzy kąt ok 130˚.

Głowę oddziela od reszty kości szyjka anatomiczna i uwaga – nie jest to to samo co szyjka chirurgiczna będąca miejscem częstego złamania kości ramiennej.

Szyjka anatomiczna jest miejscem – takim rowkiem otaczającym całą głowę – do którego przyczepia się torebka stawowa. Jest to torebka stawowa stawu ramiennego.

Przy głowie – a dokładnie bocznie od niej i do przodu występują dwa guzki – guzek większy i guzek mniejszy.

Guzek większy – jak nazwa sama w sobie wskazuje jest większy – tu niespodzianek żadnych nie ma – jest on skierowany bardziej bocznie w stosunku do głowy kości ramiennej i ma on wyraźnie odgraniczone powierzchnie dla przyczepów mięśni: górna – dla przyczepu mięśnia nadgrzebieniowego, środkowa – dla przyczepu mięśnia podgrzebieniowego i dolna – dla przyczepu mięśnia obłego mniejszego. I zapamiętaj to sobie bo będzie nam to bardzo potrzebne w momencie, kiedy będziemy omawiać pierścień rotatorów.

Mamy też guzek mniejszy – położony bardziej do przodu w stosunku do guzka większego i tu przyczepia się mięsień podłopatkowy. I to też jest ważne.

Pomiędzy tymi guzkami biegnie bruzda. Skoro jest ona między guzkami to tu też nic nie nakombinowano i nazwano ją bruzdą międzyguzkową.

W bruździe tej leży ścięgno głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia i teraz jest ten moment gdzie będziemy łączyć wiedzę z poprzedniego odcinka z tym.

Bruzda ta biegnie w dół na trzon a dokładnie na powierzchnię przednią przyśrodkową trzonu tak do 1/3 jego wysokości. skoro nadal jest to bruzda to musi mieć jakieś ograniczenia boczne więc i je ma w postaci listewek kostnych. Te listewki kostne nie wzięły się jednak znikąd. Są to listewki biegnące od guzków o których przed chwilą mówiłam. I tak teraz: listewką boczną nazywamy grzebieniem guzka większego (i biegnie właśnie od guzka większego co pomaga przy palpacji) i jest ona miejscem przyczepu dla ścięgna mięśnia piersiowego większego.

Listewkę przyśrodkową – będącą grzebieniem guzka mniejszego i analogicznie do palpacji – biegnie w dół od guzka mniejszego – no i też służy do przyczepu mięśnia najszerszego grzbietu i obłego większego.

Wracając do szyjki chirurgicznej o której już wspomniałam przy okazji mówienia o szyjce anatomicznej – to jest to przewężone miejsce poniżej obu guzków tak naprawdę łączy koniec bliższy z trzonem. I w związku z tym, że to miejsce jest węższa to tu dochodzi najczęściej do złamań i potrzebna jest interwencja chirurgiczna.

Czyli do zapamiętania – szyjka anatomiczna dla torebki stawowej a szyjka chirurgiczna dla chirurgów.

Został nam jeszcze koniec dalszy.

Tu się trochę przyrodzie natworzyło. Koniec dalszy kości ramiennej jest troszkę wygięty ku przodowi, Poza tym, że jest wygięty do przodu to poszerza się w płaszczyźnie poprzecznej a spłaszcza w kierunku przednio – tylnym. I te wszystkie wygibasy noszą jedną wspólną nazwę a mianowicie jest to kłykieć kości ramiennej.

Kłykieć ten po obu swoich stronach ma nadkłykcie. Są to guzki występujące po stronie przyśrodkowej jako nadkłykieć przyśrodkowy i analogicznie po stronie bocznej chropawy guzek to nadkłykieć boczny.

Do tego większego – przyśrodkowego nadkłykcia przyczepia się więzadło poboczne łokciowe stawu łokciowego oraz mięsień nawrotny obły i większość mięśni zginających rękę. Po stronie tylnej ma bruzdę – płytka bo płytka ale jest i leży ona bezpośrednio pod skórą i powięzią i jest miejscem przebiegu nerwu łokciowego, w którego tak bardzo lubimy się uderzać.

Nadkłykieć boczny wiemy już że jest mniejszy ale nie wiemy, że jest guzkowatą wyniosłością nieco wygiętą ku przodowi i przyczepia się do niego wiezadło poboczne promieniowe stawu łokciowego, odwracacz przedramienia i mięśnie prostujące rękę.

Czyli – nadkłykieć przyśrodkowy to więzadło poboczne łokciowe stawu łokciowego, mięsień nawrotny obły i zginacze ręki a nadkłykieć boczny to więzadło poboczne promieniowe stawu łokciowego, mięsień odwracacz przedramienia i prostowniki ręki.

Ale to jeszcze nie wszystko – przecież kończyna górna nie kończy się na kości łokciowej więc jakoś musi się łączyć z kośćmi przedramienia. I tu z pomocą przychodzi nam pokryta chrząstką szklistą powierzchnia stawowa znajdująca się pomiędzy nadkłykciami. Powierzchnia ta ma swoją część łokciową i promieniową.

Część łokciowa ma kształt bloczka i jest do połączenia się z wcięciem bloczkowym kości łokciowej.

Część promieniowa ma kształt kuli i mówimy tu o główce (ważne – główce nie głowie bo głowa była na końcu bliższym). Główka ta łączy się z dołkiem głowy kości promieniowej.

Czyli bloczek do bloczka po stronie łokciowej, główka do głowy po stronie promieniowej.

Nad bloczkiem i to po stronie przedniej i tylnej są mocne wgłębienia. Czasem tak mocne, że aż dziurawe. I teraz na stronie przedniej to dół dziobiasty do którego wchodzi wyrostek dziobiasty kości łokciowej jak zginamy w stawie łokciowym kończynę górną. Na stronie tylnej jest dół wyrostka łokciowego do którego wchodzi nie nic innego jak wyrostek łokciowy kości łokciowej gdy prostujemy kończynę górną w stawie łokciowym.

I jest tu jeszcze nad główką kości ramiennej po stronie przedniej dół promieniowy z którym styka się brzeg przedni głowy kości promieniowej. Żaden z tych trzech dołów nie jest pokryty chrząstką.

Wyczuwalnie palpacyjnie przy końcu dalszym są nadkłykcie a przy końcu bliższym bo nie powiedziałam tego na początku – część głowy kości ramiennej i to w dole pachowym. Przez mięsień naramienny trochę jej obwód możemy spalpować no i guzki – zarówno większy jak i mniejszy.

Link: https://www.spreaker.com/episode/43923719

Grafika: anatomia@anatomiaw5minut.pl, treść: kość ramienna

Kategorie
fizjomaster

FizjoOgarniacz

Mamy dla Ciebie coś czego jeszcze nikt nie wymyślił.

FIZJOOGARNIACZ!

Ile godzin spędzasz na planowaniu życia codziennego przy zbawianiu całego wszechświata od wszelkich chorób z którymi pacjenci do Ciebie przychodzą?

Praca, dom, uczelnia, pacjenci, trenigi, zdrowe jedzenie, nauka, kursy, szkolenia i mnóstwo innych życiowych zawiłości przez które jest tylko jeden wielki mętlik w głowie.

Teraz wszystko w jednym miejscu!

Ściągasz zupełnie za FREE!

Drukujesz i robisz z nim zupełnie co chcesz: rysujesz, kreślisz, wypisujesz, wycinasz – czego Twoja fizjoterapeutyczna dusza pragnie bo jest całkowicie Twój na wyłączność!

Także – niech świat ogarnie się dla Ciebie a Ty idź dalej uzdrawiać całą ludzkość!

Link do ściągnięcia: https://fizjomaster-f9277.gr8.com/

Kategorie
podcast

Kość ramienna cz.1

Kość ramienna należy do kości długich a więc posiada 2 końce: bliższy i dalszy oraz część środkową zwaną trzonem.

Trzon w części górnej jest praktycznie walcowaty ale w dolnej trójgraniasty więc ma 3 powierzchnie: jedną tylną i dwie przednie – przyśrodkową i boczną.

Powierzchnia przednia boczna to ta na której występuje guzowatość naramienna. Jest to wyraźna wyniosłość nieco powyżej jest środka. Do górnego brzegu przyczepia się tutaj mięsień naramienny a do dolnego – mięsień ramienny. Łatwo zapamiętać – guzowatość naramienna ma przyczep mięśnia ramiennego a nad nim naramiennego. Idąc ku dołowi powierzchnia tej guzowatości jest gładka i pokryta częścią boczną mięśnia ramiennego.

Powierzchnia przednia przyśrodkowa – jej charakterystycznym wyróżnikiem jest leżący mniej więcej w części środkowej otwór odżywczy. Otwór ten prowadzi do skośnie skierowanego ku dołowi kanału odżywczego. Powyżej tego otworu odżywczego przyczepia się do powierzchni przedniej przyśrodkowej mięsień kruczo – ramienny a poniżej jest stosunkowo dość duże pole dla przyśrodkowej części mięśnia ramiennego.

No i została nam jeszcze powierzchnia tylna. Powierzchnia tylna jest tą powierzchnią która leży z tyłu. Mądre zdanie wtedy gdy masz szkielet w całości. A co gdy masz w ręce samą kość? Wtedy powierzchnię tylną trzonu łatwo rozpoznać po bruździe nerwu promieniowego, który dzieli tą powierzchnię tylną praktycznie na dwie części. Nie jest to specjalnie głęboka bruzda ale wystarczająca dla leżących tu naczyń głębokich ramienia i nerwu promieniowego, które są otulone przez głowy mięśnia trójgłowego ramienia: boczną powyżej bruzdy a przyśrodkową poniżej.

Na trzonie kości ramiennej możemy wyróżnić jeszcze brzegi i jest to brzeg przyśrodkowy i boczny. Idąc od góry ku dołowi są coraz bardziej widoczne gdyż to właśnie one przechodzą w grzebienie nadkłykciowe odpowiednio przyśrodkowy i boczny.

Ważnym faktem jest, że do tych brzegów przyczepiają się ścięgniste przegrody międzymięśniowe. A te przegrody ważne są dlatego iż oddzielają od siebie przednią grupę mięśni ramienia od tylnej.

Trzon składa się z istoty zbitej, która jest grubsza w części środkowej niż na końcach i ma też dużą jamę szpikową.

W trzonie też około 7 tygodnia życia płodowego rozpoczyna się kostnienie i u noworodka praktycznie cały jest już skostniały.

Z ciekawostek jeśli chodzi o całą kość to różnica w zależności od płci przy tej kości jest tak duża, że często używana jest jako cecha diagnostyczna płci. Szczególnie jeśli chodzi o głowę kości ramiennej.

Link: https://www.spreaker.com/episode/43693607

Grafika: anatomia@anatomiaw5minut.pl, treść: kość ramienna

Kategorie
podcast

Obojczyk

Obojczyk jest kością długą w kształcie litery S i leży bezpośrednio pod skórą. Stanowi on granicę pomiędzy szyją a klatką piersiową. Biegnie poziomo od górnego końca mostka do wyrostka barkowego łopatki.

Wyróżniamy na nim część środkową i 2 końce a mianowicie koniec przyśrodkowy (mostkowy) i koniec boczny (obojczykowy).

Koniec mostkowy
– zgrubiały
– ma powierzchnię stawową mostkową, która przylega do wcięcia obojczykowego mostka (facies articularis sternalis)
                – trójkątna
                – siodełkowato zakrzywiona
                – pokryta chrząstką włóknistą
– miejsce przyczepu części obojczykowej mięśnia mostkowo-gnykowego (powierzchnia dolna końca mostkowego obojczyka)

Koniec barkowy jest spłaszczony w kierunku od góry do dołu.
Zakończony jest powierzchnią stawową, która leży bocznie, jest mała i owalnaoraz łączy się z powierzchnią stawową wyrostka barkowego łopatki

Część środkowa  w odcinku przyśrodkowym jest wygięta do przodu natomiast w odcinku bocznym – wygięta ku tyłowi.

powierzchnia górna części środkowej leży pod skórą i pod mięśniem szerokim szyi
Jest miejscem przyczepu dla mięśni:
– mostkowo-obojczykowo-sutkowy
– piersiowy większy
– naramienny
– czworoboczny

Powierzchnia dolna jest wypukła i ma chropawe miejsce. Jest to wycisk więzadła żebrowo – obojczykowego. Ma tez bruzdę i leży w niej przyczep mięśnia podobojczykowego. Ma też pole chropawe – w którym jest guzek stożkowaty i kresa czworoboczna (są miejscem przyczepu więzadła kruczo – obojczykowego) i ma też otwór odżywczy – a po co i na co ma ten otwór? Zostawiam Was z tym pytaniem abyście mogli sobie poszperać w książkach.

Z ciekawostek powiem Wam jeszcze że pomimo, że jest kością długą nie ma jamy szpikowej (lub ma ją w znikomej ilości). Obojczyk jest jedną z kości najszybciej kostniejących i występuje duża zmienność osobnicza więc zwróćcie na niego bardzo uwagę przy palpacji bo czasem może Was nieźle zaskoczyć.

Link do odcinka: https://www.spreaker.com/episode/43489451

Grafika: anatomia@anatomiaw5minut.pl, treść: obojczyk

Kategorie
podcast

Łopatka cz.2

Poprzednio omówiliśmy sobie płaszczyzny łopatki a dziś zajmiemy się jej brzegami i kątami.

Jeśli nie odsłuchałeś/odsłuchałaś poprzedniego odcinka – zapoznaj się z nim bo ten jest kontynuacją tamtej wiedzy.

Ok – więc lecimy dalej.

Jak już wspomniałam poprzednio mamy w łopatce 3 brzegi: przyśrodkowy, boczny i górny.

Brzeg przyśrodkowy jest skierowany przyśrodkowo do kręgosłupa i jest z nich wszystkich najdłuższy. Cienki, lekko uwypuklony w miejscu gdzie rozpoczyna się grzebień łopatki i ma dwie podłużnie biegnące wargi (przednią i tylną) oraz wąską przestrzeń pomiędzy nimi. Do wargi tylnej (czyli tej bliżej skóry)  przyczepia się mięsień nadgrzebieniowy i podgrzebieniowy. Do wargi przedniej (tej od strony żeber) przyczepia się mięsień zębaty przedni natomiast pomiędzy wargami – przyczepia się: mięsień dźwigacz łopatki (u góry) i równoległoboczny w pozostałej przestrzeni.

Brzeg górny  cienki i ostry bocznie kończy się małym wcięciem łopatki zamkniętym od góry przez więzadło poprzeczne łopatki. Pomiędzy wcięciem a więzadłem powstaje otwór przez który przechodzi nerw podłopatkowy – bardzo ważna struktura, a przyśrodkowo od wcięcia – przyczepia się mięsień łopatkowo – gnykowy.

No i pozostał nam jeszcze brzeg boczny – zwany też pachowym.

Rozpoczyna się on od brzegu dolnego wydrążenia stawowego – jest to miejsce tworzące panewkę stawu ramiennego i biegnie do kąta dolnego łopatki.

Poniżej panewki jest guzek podpanewkowy. Jest to mała chropowata wyniosłość dla przyczepu głowy długiej mięśnia trójgłowego.

No i zostały nam jeszcze kąty. Też są trzy – górny, dolny i boczny.

Kąt górny leży u zbiegu brzegu górnego i przyśrodkowego i jest zmienny pod względem kształtu i rozwoju. Jest on miejscem przyczepu mięśnia dźwigacza łopatki, który stąd biegnie do wyrostków poprzecznych kręgów szyjnych C1 – C4 a jeszcze dokładniej do guzków tylnych tych wyrostków.

Kąt dolny leży u zbiegu brzegu przyśrodkowego i bocznego i jest miejscem przyczepu dla mięśnia podłopatkowego, obłego większego oraz zębatego przedniego.

Kąt boczny już nie pójdzie nam tak prosto.
Jest ścięty z dużą powierzchnią – wydrążenie/panewkę stawową. Jest ona nieco wklęsła pokryta chrząstką szklistą i owalna. Łączy się z trzonem łopatki – tzw szyją łopatki.

Nad panewką jest guzowatość. To nic innego jak guzek nadpanewkowy – miejsce przyczepu głowy długiej mięśnia dwugłowego.

I niespodzianka – mamy jeszcze jeden – czwarty kąt w trójkącie.

Kąt barkowy. Ale nie jest to taki zwykły kąt. Jest on punktem orientacyjnym i pomiarowym. Leży w przejściu brzegu bocznego wyrostka barkowego w grzebień łopatki.

Omawiając łopatkę nie można zapomnieć o wyrostku kruczym. Grubym, okrągławym wyrostku rozpoczynającym się na brzegu górnym łopatki miedzy panewką stawową a wcięciem łopatki a kończącym się tępym wierzchołkiem. Biegnie on do przodu i ku górze a następnie zakrzywia się haczykowato i kieruje się bocznie.o jest ważnym miejscem dla przyczepu więzadeł czy też mięśni. Swoje miejsce zasiedlenia znalazły tu więzadła:
– kruczo – obojczykowe
– kruczo – ramienne
– kruczo – barkowe

a z mięśni:
– piersiowy mniejszy
– kruczo – ramienny
– dwugłowy ramienia – głowa krótka

Link do odcinka: https://www.spreaker.com/episode/43251911

Grafika: anatomia@anatomiaw5minut.pl, treść: łopatka

Kategorie
podcast

Łopatka – cz.1

Witam Cię serdecznie!

W pierwszym odcinku podcastu opowiedziałam Ci o funkcjach układu kostnego i jego ewolucji a dziś zacznę omawiać poszczególne kości. Zacznę od łopatki. Dość dużej i płaskiej kości kształtu trójkątnego i bywa tak cieniutka, że czasem aż dziurawa więc nie sposób jej pomylić z innymi kośćmi.

Jest tylną częścią obręczy i zawieszona jest swobodnie między mięśniami. Tylko bocznie połączona jest stawowo z obojczykiem i kością ramienną także jej przyleganie do ściany grzbietowej klatki piersiowej zawdzięczamy praktycznie mięśniom.

Jako płaski trójkąt ma też cechy charakterystyczne dla trójkąta a mianowicie ma 3 brzegi i 3 kąty. No i o tych dwóch powierzchniach nie można zapomnieć: jedna z nich to powierzchnia żebrowa (czyli ta która przylega bezpośrednio do żeber) a ta druga to grzbietowa – wyczuwalna pod skórą praktycznie w całej swojej okazałości.

Jak już wspomniałam brzegi są trzy i nazywają się przyśrodkowy, górny i boczny i kąty też są trzy i mówimy o kącie górnym, dolnym i bocznym. I omówimy sobie wszystko po kolei zaczynając od powierzchni.

Zaczniemy od tej łatwiejszej – powierzchni żebrowej. Jest ona powierzchnią przednią i przylegającą do żeber o czym już wspomniałam. Jest lekko wklęsła i to wklęśnięcie nazywamy dołem podłopatkowym i jest jednym z miejsc przyczepu mięśnia podłopatkowego bo poza dołem podłopatkowym przyczepia się on również do kąta dolnego łopatki.

Powierzchnia ta posiada kresy mięśniowe będące liniami chropawymi utworzonymi przez przyczepy pasm ścięgnistych mięśnia podłopatokowego.

Wzdłuż brzegu przyśrodkowego jest miejsce przyczepu włókien mięśnia zębatego przedniego zaś boczna górna część dołu podłopatkowego jest gładka.

Powierzchnia grzbietowa – tylna i wypukła choć posiada dwa doły oddzielone od siebie grzebieniem łopatki. Powierzchnia powyżej grzebienia to dół nadgrzebieniowy i analogicznie powierzchnia poniżej grzebienia łopatki to dół podgrzebieniowy.

Dół nadgrzebieniowy jest mniejszy ale głębszy i jest miejscem przyczepu mięśnia nadgrzebieniowego natomiast dół podgrzebieniowy jest większy ale za to bardziej płytki i jest miejscem przyczepu mięśnia podgrzebieniowego. Na tej powierzchni wzdłuż jej brzegu bocznego znajduje się wąskie i podłużne pole chropowate będące miejscem przyczepu mięśnia obłego mniejszego u góry i obłego wieszego – poniżej.

Na powierzchni grzbietowej mamy najsłynniejszą część łopatki – a mianowicie grzebień łopatki rozpoczynający się w około 1/3 wysokości brzegu przyśrodkowego jako małe, trójkątne i płaskie pole, które biegnie ku kątowi bocznemu przekształcając się w silną i wysoką płytkę kostną o powierzchni górnej i dolnej oraz wolnym i szerokim brzegu. Brzeg ten przedłuża się wpierw bocznie a później ku przodowi tworząc nie nic innego jak wyrostek barkowy.

Pole trójkątne, o którym wspomniałam, jest gładkie i ślizga się na nim dolna część ścięgna końcowego mięśnia czworobocznego.

Wolny brzeg grzebienia łopatki ma dwie wargi: wzdłuż górnej przyczepia się mięsień czworoboczny natomiast wzdłuż dolnej przyczepia się mięsień naramienny.
Podstawa grzebienia (będąca jego brzegiem bocznym) jest przyśrodkową granicą wcięcia łączącego dół nadgrzebieniowy i podgrzebieniowy

Szyjka łopatki  – stanowi granicę boczną wcięcia (łączącego dół nadgrzebieniowy i podgrzebieniowy) leżącą u kąta bocznego.

Wyrostek barkowy sam w sobie jest przedłużeniem grzebienia i wystaje nad kątem bocznym łopatki
Ma on 3 brzegi:
–  przyśrodkowy – spłaszczony w kierunku od góry ku dołowi i jest tu mała powierzchnia stawowa do połączenia z obojczykiem 
– boczny – który jest miejscem przyczepu włókien mięśnia naramiennego
– przedni – będący miejscem przyczepu więzadła kruczo – barkowego

I to wszystko na dziś.

Brzegi i kąty omówimy sobie w kolejnym odcinku, który ukaże się za 2 tygodnie i na który zapraszam Cię już dziś a w tej chwili nie pozostaje mi już nic innego niż się pożegnać więc do usłyszenia 🙂

Link do odcinka: 

https://www.spreaker.com/episode/43254880