fizjomaster@fizjomaster.com

Kategorie
fizjomaster

Mechanizm i zasady wewnętrznego wydzielania gruczołów dokrewnych – regulacja hormonalna

Układ endokrynny jest kluczowym elementem w regulacji i koordynacji funkcji życiowych organizmu. Jego główną rolą jest produkcja oraz sekrecja hormonów, które są substancjami biochemicznymi o silnym i zazwyczaj długotrwałym działaniu. Hormony te transportowane są przez układ krwionośny do różnych tkanek i narządów, gdzie wywierają swoje określone efekty. Układ endokrynny obejmuje szereg gruczołów, takich jak przysadka mózgowa, tarczyca, trzustka, nadnercza, jajniki i jądra, które koordynują wiele różnych procesów fizjologicznych poprzez wydzielanie hormonów, w tym wzrost, metabolizm, rozwój płciowy oraz reakcje na stres i środowisko. Hormony odpowiadają także za wszelkie procesy fizjologiczne, poprzez dostosowywanie ich do stale zmieniających się warunków otoczenia, co nazywamy homeostzą dynamiczną.

Fizjologia układu wydzielania wewnętrznego – osie hormonalne w praktyce

Hormony przede wszystkim są produkowane przez gruczołowy układ wewnątrzwydzielniczy. W ramach układu hormonalnego wszystkie hormony współdziałają ze sobą, mogą też działać antagonistycznie względem siebie lub w oparciu o sprzężenia, czyli współzależność między osiąganymi wartościami stężenia we krwi.  W żywej komórce hormony występują w bardzo niskich stężeniach. Co ciekawe, mechanizmy działania hormonów nie zostały jeszcze do końca poznane, dlatego też dość trudno przebiega wszelkie leczenie endokrynologiczne, każdy, kto grzebał w hormonaliach wie, że sieć połączeń i współzależności między stężeniami związków jest olbrzymia a regulacja na odpowiednim poziomie trudna do osiągnięcia . Bardzo dobrze znane są natomiast fizjologiczne skutki działania hormonów na ludzki organizm oraz procesy biochemiczne.

Chcesz bliżej poznać narządy i gruczoły dokrewne, a może zastanawiasz się, czy można z nimi pracować. Na kursie Terapii Wisceralnej Kursy i warsztaty – Terapia wisceralna nauczymy Cię jak z nimi pracować.

Specyficzność układu wewnątrzwydzielniczego a czynność układu hormonalnego?

Każdy hormon jest specyficznie przypisany do określonych receptorów znajdujących się na powierzchni lub wewnątrz komórek docelowych. Ta specyficzność jest kluczowa dla zapewnienia, że każdy hormon oddziałuje tylko na wybrane komórki i tkanki.

Regulacja ujemnego sprzężenia zwrotnego – funkcja gruczołów dokrewnych

Jest to dominujący mechanizm regulacji w układzie endokrynnym. Polega na zmniejszeniu produkcji hormonu w odpowiedzi na wzrost jego stężenia w organizmie, co zapobiega nadmiernej aktywności hormonalnej.

Rytmika wydzielania hormonów a przysadka mózgowa?

Niektóre hormony są wydzielane w rytmiczny sposób, co oznacza, że ich stężenie w krwi zmienia się w ciągu doby (na przykład kortyzol) lub w cyklach miesięcznych (jak hormony płciowe).

Anatomia układu wydzielania wewnętrznego – podstawy endokrynologii i gospodarki hormonalnej pacjenta

Jak już zostało wspomniane, większość hormonów jest wytwarzana w gruczołach dokrewnych. Istnieje też grupa hormonów, która powstaje w tkankach. Tego typu hormony nazywa się hormonami tkankowymi bądź neurohormonami. Hormony zazwyczaj działają na narządy zlokalizowane tuż obok miejsca ich wydzielania się, ale niektóre z nich są też transportowane przez krew do miejsca działania.

Synteza hormonów, podstawy endokrynologii w pigułce

Hormony są syntetyzowane przez komórki gruczołów endokrynnych. Proces ten jest regulowany przez różne czynniki, w tym przez inne hormony, czynniki zewnętrzne oraz przez stan fizjologiczny organizmu.

Sekrecja hormonów

Po wytworzeniu hormony są uwalniane do krwiobiegu, skąd są transportowane do komórek docelowych. Sekrecja może być stymulowana lub hamowana przez inne hormony, a także przez różne sygnały zewnętrzne, takie jak stres, temperatura czy spożycie pokarmu.

Działanie hormonów

Po dotarciu do komórki docelowej hormon łączy się ze swoim receptorem, co prowadzi do aktywacji lub inaktywacji określonych dróg sygnałowych w komórce. To z kolei powoduje zmiany w funkcjonowaniu komórki, na przykład w jej metabolizmie, ekspresji genów czy funkcji sekrecyjnej.

Metabolizm hormonów

Hormony są degradowane i inaktywowane głównie przez wątrobę i nerki. Szybkość ich rozkładu i wydalania wpływa na ich stężenie w krwi i czas działania. Na tym polega homeostaza dynamiczna organizmu człowieka.

Skład układu hormonalnego – gruczoły wydzielania wewnętrznego.

Układ endokrynny jest niezwykle istotnym i skomplikowanym systemem regulacji w organizmie człowieka. Składa się z różnorodnych gruczołów oraz tkanek wytwarzających hormony, które pełnią kluczową rolę w kontrolowaniu wielu procesów metabolicznych, wzrostu, rozwoju, reprodukcji oraz innych funkcji organizmu. Są to wyspecjalizowane struktury, które produkują i uwalniają hormony bezpośrednio do krwiobiegu, skąd mogą dotrzeć do różnych tkanek i organów. Ich liderem jest przysadka mózgowa, niewielki gruczoł umiejscowiony w mózgu, który kontroluje wiele innych gruczołów dokrewnych poprzez wydzielanie różnych hormonów tropowych, takich jak hormony wzrostu, tyreotropowy, kortykotropowy, gonadotropowy oraz prolaktyna. Idąc w dół, spotkamy tarczycę, znajduje się w dolnej części szyi i produkuje hormony tarczycy, takie jak tyroksyna (T4) i trójjodotyronina (T3), które regulują metabolizm, wzrost, rozwój, oraz funkcje serca i mózgu. Niżej trafimy na nadnercza, parzyste gruczoły położone nad nerkami, które wytwarzają hormony, takie jak kortyzol, adrenalina i noradrenalina, odpowiedzialne są za reakcje stresowe, regulację ciśnienia krwi, metabolizm węglowodanów i inne funkcje. Również w jamie brzucha znajdziemy trzustkę, gruczoł który produkuje hormony, takie jak insulinę i glukagon, regulujące poziom glukozy we krwi, oraz enzymy trawienne niezbędne do trawienia pokarmów. No i gonady jądra (u mężczyzn) i jajniki (u kobiet), produkujące hormony płciowe, takie jak testosteron (w jądrach) i estrogeny oraz progesteron (w jajnikach), które kontrolują rozwój cech płciowych oraz funkcje reprodukcyjne. Jest co robić, by poznać te wszystkie osie hormonalne? A to pierwszy dopiero pierwszy krok, trzeba je poznać i zrozumieć.

A jeśli chcesz nauczyć się palpować pewne narządy to zapraszamy gorąco na KURS Kursy i warsztaty – Anatomia palpacyjna

Dodatkowo istnieje też rozproszony układ endokrynny w różnych narządach, takie jak komórki dokrewne trzustki (komórki Langerhansa) czy komórki enteroendokrynne w jelitach, które produkują i uwalniają hormony regulujące trawienie, wydzielanie soków żołądkowych oraz kontrolę apetytu.

Układ endokrynny jest złożonym i precyzyjnie regulowanym systemem, który odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu homeostazy organizmu. Jego działanie, oparte na delikatnej równowadze między synteza, sekrecją i degradacją hormonów, jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania wszystkich systemów biologicznych naszego ciała. Zrozumienie mechanizmów działania tego układu ma fundamentalne znaczenie dla fizjoterapeutów i specjalistów w dziedzinie medycyny, gdyż pozwala na lepsze rozumienie procesów fizjologicznych oraz ich potencjalnych zaburzeń. Pozwala też spojrzeć z szerszej perspektywy na problem pacjenta oraz zrozumieć jego dolegliwości, co przekłada się na precyzyjniejszy proces leczenia. 

Endokrynologia to rozległa dziedzina wiedzy.

Kategorie
fizjomaster

Sedentaryzm

Home Office. Z definicji jest to praca zdalna, na odległość, poza siedzibą firmy. Doświadczyliśmy tego wszyscy w trakcie trwania pandemii Covid 19. Usiedliśmy!!! Patrząc na zagadnienie z perspektywy pracownika, jedną z największych zalet pracy zdalnej jest oszczędność czasu i pieniędzy, które musielibyśmy przeznaczyć na dojazd do siedziby firmy. Innym plusem jest możliwość jeszcze bardziej elastycznego dopasowania godzin pracy do innych zobowiązań, tu przykładem niechaj będzie opieka nad chorym dzieckiem czy wizyta u lekarza. Home office pozwala pracownikowi połączyć obowiązki zawodowe z życiem prywatnym. Wtedy bez codziennego biurowego hałasu, niezaplanowanych spotkań i próśb o pomoc, mogą skoncentrować się na realizacji zadań administracyjnych, raportach czy analizach. Z perspektywy pracodawcy niewątpliwą zaletą tworzenia kultury organizacyjnej, w której codzienna obecność w biurze nie jest obowiązkiem, a wielu pracowników ma możliwość częstego korzystania z home office będzie atutem przy rekrutacji. Dziś pracownicy cenia sobie swobodę, dodatkową korzyścią są oszczędności związane z wynajęciem powierzchni biurowej, mediami czy zaopatrzeniem biura. Co więcej, oferując możliwość pracy zdalnej, firma zyskuje miano atrakcyjnego pracodawcy, który rozumie potrzeby swoich pracowników oraz dopasowuje swoją ofertę do potrzeb rynku. To z kolei jest niezwykle cenne w kontekście wyzwań w pozyskaniu i zatrzymaniu talentów w strukturze organizacji, z jakimi mierzy się obecnie wielu pracodawców. Ale i zdalna praca ma swoje minusy, pomimo licznych zalet, jest to rozwiązanie wiążące się z pewnymi zagrożeniami. Częsta i regularna praca poza biurem ma również swoje negatywne strony. Długofalowy brak bezpośredniego kontaktu ze współpracownikami może niekorzystnie wpływać na pracę zespołową, a tym samym realizację wspólnych celów. Pracownik, który często pracuje zdalnie, ryzykuje poczuciem osamotnienia lub wykluczenia, utratą możliwości dzielenia się wiedzą, a także ograniczonym lub opóźnionym dostępem do ważnych informacji. Oczywiście firmy oferujące swoim pracownikom możliwość pracy zdalnej powinny wypracować zasady i procedury, które odpowiednio uregulują przepływ informacji w firmie. Warto jednak pamiętać, że środowisko biurowe to nie tylko praca i oficjalne komunikaty, ale również poranne rozmowy przy kawie i przypadkowe spotkania na korytarzu, które mogą być źródłem wiedzy, a także nowych pomysłów i inspiracji, dzięki którym możemy poszerzać swoje horyzonty. Zdarza się również, że osoby korzystające w znacznym wymiarze czasu pracy z rozwiązania home office ograniczają swoje wyjścia z domu, co ma negatywny wpływ na ich kondycję fizyczną i psychiczną. W wielu przypadkach pojawia się również problem z odpowiednią organizacją czasu pracy i rozgraniczeniem sfery prywatnej oraz zawodowej. Nawet w przypadku pracy wykonywanej w biurze zdarza się, że realizujemy swoje obowiązki zawodowe po wyjściu z pracy. Jednak gdy wykonujemy swoje obowiązki z domu, to odłączenie się od spraw zawodowych może być jeszcze trudniejsze. Praca trwająca przez niemalże cały dzień powoduje, że nie mamy możliwości regeneracji. W rezultacie ani w jednej, ani w drugiej sferze życia nie jesteśmy wystarczająco efektywni, co z kolei obniża poziom naszej motywacji. Z perspektywy pracodawcy, brak oczekiwanej produktywności pracownika pracującego zdalnie przyczynia się do spadku rentowności biznesu. Wyzwaniem dla menedżerów pozostaje również skuteczne zarządzanie osobami, z którymi na co dzień nie mają bezpośredniego kontaktu, zachowanie jedności w rozproszonym zespole, a także ustalenie zasad i pilnowanie harmonogramu – kto, kiedy, gdzie i w jakich godzinach będzie pracował.

Kategorie
fizjomaster

Hirudoterapia w praktyce

Korzeni leczenia z wykorzystaniem pijawki lekarskiej należy poszukiwać w czasach starożytnych. Pierwsze doniesienia na temat hirudoterapii pochodzą ze starożytnego Egiptu. W Europie hirudoterapia jest stosowana od XVII w. pijawki były wykorzystywane do „upuszczania” krwi pacjentom, jak później zauważono przynosiło to olbrzymie efekty
terapeutyczne wykraczające często poza dolegliwości, z powodu których pacjent zgłaszał się do lekarza  Początek XXw. przyniósł spadek zainteresowania tą formą leczenia, jednakże od lat 30 XX wieku notuje się ponowny wzrost opracowań medycznych na temat hirudoterapii. Spośród 600 znanych gatunków pijawek, w lecznictwie używanych jest kilkanaście. W 2004 roku amerykańska FDA zatwierdziła leczenie pijawką lekarską jako oficjalną, powszechnie stosowaną i zalecaną formę terapii. W ślad za nią poszło wiele innych krajów zarówno na świecie jaki i na terenie Unii Europejskiej.  Hirudoterapia jest szeroko wykorzystywana w chirurgii transplantacyjnej (z wykorzystaniem wolnych płatów skóry jak i płatów uszypułowanych – szczególnie w sytuacji, gdy ponowna operacja nie jest rekomendowana) oraz w niewydolności żylnej kończyn dolnych, a także w schorzeniach układu ruchu, m. in.: u pacjentów z zespołem bólowym kręgosłupa, u pacjentów z bólem głowy i szyi  oraz z chorobą zwyrodnieniową (np. stawów kolanowych. Dostępne w literaturze naukowej doniesienia na temat skuteczności hirudoterapii są obcojęzyczne, gdyż w Polsce ten sposób leczenia uznawany jest za niekonwencjonalny i rzadko poddawany badaniom, jednakże zagraniczne periodyki coraz więcej uwagi skupiają na pozytywnym wpływie tej formy terapii.

Czynnikiem leczniczym w hirudoterapii są substancje wydzielnicze gruczołów ślinowych pijawki, zwane potocznie hirudozwiązkami (ang. Salivary Glands Secretion, SGS), które dostają się do organizmu człowieka po przegryzieniu przez pijawkę skóry i są uwalniane w ciągu całego okresu wysysania krwi. Wciąż odkrywane są nowe SGS – aktualnie sklasyfikowano ok. 30 z nich. Podstawowe właściwości wydzielanej przez pijawki śliny w zależności od frakcji wykazują oddziałują przede wszystkim na wskaźniki krwi oraz naczynia krwionośne. We frakcjach wyrzutu SGS możemy wyróżnić 4 główne grupy związków: w pierwszej fazie do krwi dostają się związki mające za zadanie utrzymać rozwarcie rany, wpłynąć na transport błonowy oraz rozpad włókien kolagenu, należą do nich głównie hialuronidaza, kolagenaza i destabliza. Kolejną grupą są związki o działaniu utrudniającym procesy krzepnięcia krwi by ułatwić jej swobodny wypływ z rany po ugryzieniu. Najważniejszym z nich jest hirudyna – najlepiej przebadany związek w ślinie pijawek, pojawia się ona w środkowej frakcji śliny i wykazuje działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne, oraz spowalnia procesy krzepnięcia krwi. Do następnej grupy związków należą bdeliny i egliny. Chronią one przed nadmierną reakcją organizmu na bodziec jakim jest jad pijawki, obniżają bólu i obrzęk oraz spazm mięśniowy. Wykazują także działanie regeneracyjne w stosunku do układu nerwowego.  Można je zlokalizować w środkowej i końcowej frakcji SGS. W ślinie pijawek znajduje się też wiele związków wspomagających działanie powyżej wymienionych – tworzących niejako rdzeń śliny. Zaliczyć do nich można: apyrazę, która ogranicza agregację płytek krwi, histaminę oraz PC-LS o działaniu rozrzedzającym krew i regulującym jej ciśnienie, endorfinę, oraz liczne neuroprzekaźniki jak dopamina i acetylocholina, które mają zadanie znieczulić żywiciela, uspokoić i wprowadzić w euforyczny nastrój a także antyelastazę, która działa hamująco na procesy starzenia oraz bierze udział w metabolizmie kolagenu oraz białka jak kalina i saratyna, przeciwdziałające agregacji trombocytów – związki te pojawiają się we wszystkich frakcjach SGS.

Masz ochotę na więcej:

 

Kategorie
fizjomaster

Słyszeliście o DOMSach?

Każdy z nas kiedykolwiek doznał „zakwasów” po treningu lub intensywniej aktywności fizycznej. Nie jest to przyjemne uczucie. Jednak na szczęście, jak szybko się pojawia (najczęściej w trakcie lub maksymalnie kilka godzin po treningu), tak szybko znika, dochodzi do rozkładu nagromadzonego kwasu mlekowego i pirogronowego w mięśniach. Co innego, zespół opóźnionego bólu mięśniowego, czyli DOMS (z ang. delayed onset muscle soreness), ten daje do wiwatu nawet po 24-48 godzinach od zakończonej aktywności. Co więcej – jeszcze narastać wraz z upływem czasu. Jak odróżnić opóźnioną bolesność mięśni od regularnych dolegliwości bólowych po zakończonym treningu? Sposób jest bardzo prosty. Wystarczy dokładnie przyjrzeć się objawom. Wskazuje się bowiem, że w przypadku DOMS dodatkowo może pojawić się m. in. znacząco tkliwość tkanki mięśniowo-powięziowej w palpacji, osłabienie (na szczęście krótkotrwałe) siły mięśniowej, ograniczony zakres ruchów, niewielkie obrzęki, sztywność w stawach zlokalizowanych najbliżej grup mięśniowych objętych problemem oraz objawy przypominające grypę lub przeziębienie (np. ból całego ciała, ogólne osłabienie, a nawet chwilowe podwyższenie temperatury ciała). Oprócz czasu pojawienia się oraz rodzaju dolegliwości, niemałe znaczenie ma także rodzaj samego treningu. Sugeruje się, że DOMS pojawia się jeśli często ćwiczymy zbieganie lub schodzenie ze wzniesienia, wyskoki, biegi oraz ćwiczenia obciążające mięśnie rąk. Skąd się wziął zespół opóźnionego bólu mięśniowego DOMS? Specjaliści z zakresu medycyny sportu nadal spierają się, jaka jest dokładna przyczyna DOMS. Z pewnością nie jest nią jak już wspomnieliśmy nagromadzenie się kwasu mlekowego, ten przecież wypłukiwany jest z mięśni do 12 godzin po wysiłku fizycznym. Obecnie sugeruje się tzw. mechanizm zapalny. Związany jest on bezpośrednio z tzw. uwrażliwieniem receptorów, a ściślej z obniżeniem progu pobudliwości zakończeń nerwowych, czyli nocyceptorów. Przyczyną takiego stanu rzeczy są w głównej mierze wolne rodniki oraz czynniki stanu zapalnego uwolnione w wyniku uszkodzeń komórek mięśniowych już w trakcie treningu. Mediatory zapalenia prawdopodobnie „napędzają” procesy naprawcze drobnych uszkodzeń na poziomie komórkowym tkanki mięśniowej powstałych w trakcie wysiłku fizycznego. Jak więc można przeciwdziałać, przede wszystkim prewencja. Istotne jest, aby trening był racjonalny, szczególnie jeśli jesteśmy na początku przygody z szeroka pojętą aktywnością fizyczną. Ważne jest więc odpowiednia rozgrzewka przed, a po treningu schłodzenie organizmu. Specjaliści zalecają także, aby bezwzględnie zwrócić uwagę na odpowiednią podaż składników mineralnych (np. magnezu i potasu) oraz wody. Ta powinna być uzupełniana nie tylko podczas ćwiczeń, ale także przed i po zakończeniu aktywności fizycznej.

Kategorie
fizjomaster

Światowy Dzień Walki z Rakiem

Dziś obchodzimy Światowy Dzień Walki z Rakiem… Codziennie tysiące ludzi toczy tą nierówną walkę z chorobą i towarzyszącymi jej przeciwnościami. Chcemy zwrócić Waszą uwagę na fakt, iż najważniejsze w przebiegu choroby nowotworowej jest szybkiej jej zdiagnozowanie, poznanie wroga. Tylko szybka i precyzyjna diagnoza zapewnia pomyślne rokowania i pozwala leczyć. Do najczęstszych nowotworów należą rak piersi i szyjki macicy u kobiet oraz prostaty u mężczyzn… dużo uwagi przyciąga także rak płuc. W Health at a Glance rok rocznie publikowany jest raport nawiązujący w tej tematyce, w Polsce mamy jeden z najwyższych wskaźników umieralności 228/100000 mieszkańców, co kreuje nas w czołówce umieralności na choroby nowotworowe. Pocieszającym może być fakt, że wzrasta także wykrywalność, jednakże pandemia Covid-19 skutecznie ten trend osłabiła. Nie bójmy się badać, nie bójmy się badać naszych pacjentów. A terapeutyczny aspekt dzisiejszego posta, po leczeniu operacyjnym bardzo ciężko pojawiają sie problemy w obrębie limfatyki, więc drenaż będzie tu kluczowym elementem wraz z kompresjoterapią oraz szeregiem innych zabiegów w objawach towarzyszących.

Kategorie
fizjomaster

Strefa wyrazu…co jest z nią nie tak?

Witajcie, dziś troszkę słów o emocjach i naszej niedocenionej „strefie wyrazu”. Pewnie każdy z Was w swoim życiu na coś się złościł, z kimś pokłócił a potem miał wyrzuty sumienia, że może padło słowo za dużo…albo za mało. Niejednokrotnie złościłeś się, gdy bliscy naruszali Twoje granice, ale na zewnątrz pokazywałeś kamienną twarz, ubierałeś maskę. Odczuwasz smutek, gdy zawiódł cię najlepszy przyjaciel, lecz ty udajesz, że nic takiego się nie stało. Tłumienie trudnych emocji nie pozostaje bez konsekwencji. Cierpi na tym dobrostan psychiczny, zaczyna też szwankować zdrowie fizyczne. Dotyczy to wspomnianej strefy wyrazu, czyli tłumienia emocji i de facto wszystkich następstw tego zjawiska. Pewnie niejednokrotnie widzieliście cytat z Freud’a Niewyrażone emocje nigdy nie umierają. Zostają zakopane żywcem, aby powrócić później w znacznie gorszej postaci”. Tłumienie emocji wpływa też na relacje społeczne, i nie zawsze jest to wpływ pozytywny. Osoba, która się nie złości, może stosować bierną agresję. Czyli powie coś niemiłego, by za chwilę stwierdzić, że nie to miała na myśli. Nie wyrazi złości wprost, ale będzie wbijać szpile, robić na przekór. Bierna agresja potrafi zniszczyć nawet najtrwalsze więzi. Kumulujące się w nas napięcia tym spowodowane mogą wpłynąć bardzo mocno nie tylko na nasz stan umysłu ale także na narząd ruchu. Skumulowane potrafią uderzyć, wywołać ból somatyczny bądź podtrzymywać go. Kaskady skomplikowanych reakcji biochemicznych będą też utrudniać procesy gojenia tkanek a więc zdrowienie. Tak tłumaczy to model psychodynamiczny albo terapii Gestalt. I tu się w pełni zgadzamy, jednakże wracając do Freud’a, jego hydrauliczny model emocjonalności w świetle doniesień naukowych nie ma za dużo wspólnego z dzisiejszym światem. Emocje to nie worek, który wybucha i potwierdziły to liczne badania naukowe, z których wnioski są dość jednoznaczne, długotrwałe rozpamiętywanie porażek, trudnych sytuacji życiowych itp. powodują nakręcanie się, jeszcze większe problemy a więc i pogorszenie stanu pacjenta, zgłaszane były próby samobójcze. Ostateczny cios hipotezie Freuda o fatalnych skutkach niewyrażanych emocji zadały współczesne badania dotyczące pracy mózgu. Okazuje się, że czas trwania emocji od wywołującego ją bodźca, do wypłukania związanych z nią neurotransmiterów nie przekracza 90 sekund. Tak, emocje trwają nie dłużej niż 90 sekund! – a to co dookoła to tylko/albo i aż nasza percepcja, punkt widzenia. Co zatem zrobić, tu pojawił się Ellis i Beck z modelem poznawczo-behawioralnym, który sprawdził się w praktyce klinicznej pracy terapeutycznej, a pod kątem skuteczności nie ustępuje farmakologii. Poprzez zmianę sposobu myślenia, doprowadzamy do zmiany emocjiprzerabiamy ją, doszukujemy się pozytywów… czyli pracujemy nad nimi, wchodząc w rolę obserwatora, stajemy z boku i przyglądamy się wyciągając wnioski, analizujemy ale tylko w danym momencie…musimy poczuć jak emocja przez nas przepływa a co z tym dalej zrobimy zależy tylko i wyłącznie od nas samych. Wiec jak następnym razem zderzysz się z emocją, niech płynie przez Ciebie, zaakceptuj, wyciągnij wnioski albo walcz, rzuć mięsem, książką czy telefonem. Dlaczego? Bo każdy z nas musi znaleźć swój własny sposób na jej wyrażenie, co nie znaczy że nie masz nad swoimi emocjami pracować. A na koniec chyba podstawa, zostawimy Was z pewnym cytatem „Dzielenie się trudnymi emocjami wymaga odwagi, której często nam brakuje” .

Kategorie
fizjomaster

Sylwester 2022

W tym starym roku chcielibyśmy życzyć Wam samych wspaniałości, kolejnych rozwojowych lat pełnych pasji, wspólnej nauki i czasu…tak więcej czasu, gdyż tego nam wszystkim brakuje. Pamiętajcie, że nasza codzienna praca jest ważna, dla ludzi dla nas, dla pacjenta. A, że pewnie już się szykujecie do sylwestrowego szaleństwa to zapamiętajcie kilka rad czego nie robić tej nocy 😀

  1. nie obżerajcie się!
  2. nie upijajcie się, no może troszkę ale z głową!
  3. Pamiętajcie że wódka + red bull to złe połączenie!
  4. %%% muszą rosnąć, jak już będzie wysoki woltaż, nie schodźcie w dół… to zamiata :D!
  5. unikajcie dziś nabiału, jutro rano też!
  6. woda, elektrolity to jutro Wasi przyjaciele 😀 !
  7. jak się wyśpicie mały trening! szybciej dojdziecie do siebie !

Tymi prostymi radami przetrwamy ten okres. 

Trzymajcie się.

A&K

Kategorie
fizjomaster

Mózg i jego EWOLUCJA

Mózg, ewolucja układu nerwowego człowieka

Ewolucja człowieka to proces, który zapoczątkował się około 6-7 milionów lat temu, kiedy nasi przodkowie zaczęli odchodzić od linii ewolucyjnej małpy. Proces ten trwał długo jeśli chodzi o dzieje człowieka, zmierzając do powstania gatunku Homo sapiens, naszego gatunku. Poniżej przedstawiamy, jak postępowała ewolucja układu nerwowego człowieka, poniżej wymienione zostały przełomy dziejowe dla tego procesu, wraz z którym rosła nasza inteligencja:

Czy obwodowy układ nerwowy człowieka jest uzależniony od poziomu jego rozwoju?

Australopitek:

Australopiteki były jednymi z pierwszych hominidów, którzy wykazali cechy zarówno małpie, jak i ludzkie. Żyły około 4-2 miliony lat temu. Wiele z tych istot, w tym jak Australopithecus afarensis, przykładem jest tu słynna „Lucy”, przystosowane były już do chodzenia na nogach, jednakże znacznie częściej przyjmowały one pozycje kuczne i nie osiągały wysokiego wzrostu.

Homo habilis:

Około 2,8 miliona lat temu pojawił się nowy gatunek, jakim byli przedstawiciele Homo habilis, którego nazwa oznaczała „człowieka zręcznego”. Byli to pierwotni członkowie rodzaju Homo i są znani z korzystania z pierwszych narzędzi kamiennych, a więc ich mózg a z nim układ nerwowy i inteligencja także się rozwijały.

Homo erectus:

Pojawił się około 1,9 miliona lat temu i przetrwał aż do około 100 000 lat temu. Homo erectus jest uważany za pierwszego hominida, który opuścił Afrykę, rozprzestrzeniając się na tereny Azji i Europy. Byli oni także pierwszymi hominidami, którzy prawdopodobnie używali ognia, rozwijali skoczność i bieg. Świadczy to o wykształceniu cechy układu nerwowego, jaką jest myślenie, pojawiła się myśl i rozwój układu nerwowego.

Homo neanderthalensis (neandertalczycy):

Żyli oni w Europie i Azji Zachodniej od około 400 000 do 40 000 lat temu. Wykazywali wiele cech gatunku Homo sapiens, w tym celu wykorzystywali narzędzia, wykazywali zdolność do opanowywania ognia, a nawet tworzyli sztukę pierwotną, co świadczy o rozwoju współczulnego układu nerwowego. Zostali wyparci przez bardziej rozwinięty gatunek Sapiens.

Homo sapiens:

Nasz gatunek, Homo sapiens, ewoluował w Afryce około 300 000 lat temu. Około 70 000-60 000 lat temu Homo sapiens opuścił Afrykę i rozprzestrzenił się na cały świat, zastępując inne gatunki hominidów. Homo sapiens wykazywał zdolność do myślenia, co przejawiało się w umiejętnością tworzenia narzędzi, sztuki, kultury i społeczeństwa. Pojawiła się gradacja. Zauważono zwiększoną plastyczność synaptyczna mózgu i rozwój sieci nerwowej. Warto zauważyć, że proces ewolucji człowieka nie jest liniowy, a różne gatunki hominidów żyją na Ziemi. Na przykład, Homo sapiens i neandertalczycy przypadkowo spotkali się i współżyli razem przez pewien czas, rozwijając umiejętności społeczne układu nerwowego.

Budowa skomplikowanego układu nerwowego, czy aby na pewno? Znasz części układu nerwowego?

To prawda, że ​​ewolucja mózgu ma ogromny wpływ na nasze działania i myśli. Nasz układ nerwowy ewoluował przez tysiące lat, wpływ na to miały czynniki środowiskowe, otoczenie zewnętrzne i uwarunkowania społeczne, plemienne.

A skoro pytasz, który element mózgu najbardziej steruje nami, to odpowiedź jest… złożona. Każdy z nas jest wyjątkowym indywiduum, więc różne części mózgu mogą dominować w różnych momentach naszego życia, w zależności od sytuacji, temperamentu, doświadczenia i wielu innych czynników.

Jakie są różnice w funkcjonowaniu układu nerwowego? 

Nasz mózg gadzi, który jest najstarszą pod kątem funkcjonalnym częścią mózgu, nadal jest kluczowy dla naszych funkcji przetrwania. Podczas stresujących sytuacji, gdy się boimy i pojawia się emocja, jaką jest strach, mózg gadzi bierze nad nami kontrolę. Jest to najstarsza część mózgu, która włącza pniowy obszar kontroli, między innym rdzeń i most. Jest ona odpowiedzialna za najbardziej podstawowe funkcje przetrwania, takie jak kontrola bicia serca, oddech, równowaga i temperatura ciała. Z uwagi na swoje podstawowe funkcje, mózg gadzi jest często postrzegany jako gospodarz naszych instynktów przetrwania.

Walcz/Uciekaj/Zamroź ! Znasz to?

Mózg ssaczy, czyli nasz układ limbiczny.

Steruje twoimi emocjami, relacjami i pamięcią. Kiedy jesteśmy szczęśliwi, smutni, zaskoczeni, zadowoleni lub sfrustrowani, to właśnie nasz mózg ssaczy jest za odpowiedzialny. Wiąże się on ściśle z emocjonalnością i interakcją społeczną. Ten etap ewolucji mózgu, w którym powstały hipokamp, ​​ciało migdałowate i podwzgórze. Hipokamp odgrywa kluczową rolę w konsolidacji i przenoszenie informacji z pamięci krótkotrwałej do długotrwałej oraz orientacji przestrzennej. Hipokampy występują parzyście, po jednym na każdą z półkul i składają się ze stopy, koryta i strzępka, ale warto wspomnieć o jego korze śródwęchowej i zakręcie zębatym, które dopełniają całość. Ciało migdałowate jest jak „strażnik oddziaływania”, które monitoruje informacje docierające do mózgu oraz determinuje odpowiedzi na czynniki zewnętrze. Ogólnie zasadne jest stwierdzenie, iż odgrywa pewną rolę w generowaniu „negatywnych” emocji i agresji oraz odpowiada za reakcje obronne, ponieważ pobudza układ współczulny. Odgrywa też ważną rolę w przetwarzaniu informacji w sferze kontaktów międzyludzkich, o czym świadczy fakt, że objętość ciała migdałowatego u ludzi jest pozytywnie skorelowana z wielkością sieci społecznej, w której przebywa. Ciało migdałowate zbudowane jest z dwóch części: 1/ korowo-przyśrodkowej, pobudzającej, starszej rozwojowo składającej się z jąder korowego, przyśrodkowego i i środkowego oraz 2/ podstawno-bocznej o działaniu hamującym, nowszej filogenetycznie zbudowanej z jądra podstawnego i bocznego. Podwzgórze z kolei jest odpowiedzialne za wiele funkcji, w tym apetytu, pragnienia, temperaturę ciała i cyklu snu, wpływa ono na szeroko rozumianą homeostazę organizmu i jej utrzymanie na prawidłowym poziomie, jest także końcowym elementem drogi efektorowego układu nerwowego endokrynologicznego. Podwzgórze znajduje się między skrzyżowaniem nerwów wzrokowych z przodu, a ciałami suteczkowatymi z tyłu oraz między wzgórzem od strony grzbietowej a przysadką mózgową położoną brzusznie.

Jaką rolę pełni neoCortex w funkcjonowaniu układu nerwowego człowieka?

Kora mózgowa, najmłodsza część naszego mózgu, odpowiada za nasze umiejętności poznawcze, takie jak myślenie, planowanie, rozwiązywanie problemów i twórczość. Kiedy uczymy się nowych rzeczy, rozwiązujemy powstałe przed nami problemy, korzystamy z naszych decyzji lub dzielimy się swoimi pomysłami, korzystamy wtedy z naszej kory mózgowej. Mózg ludzki, nazywany neocortexem jest najbardziej rozwiniętą częścią mózgu, która wpływa na nasze półkule, wyłącznie u ssasków. Warto tu wspomnieć, że filogenetycznie wyróżnia się także korę starą!. Neokortex jest odpowiedzialny za funkcje związane z myśleniem, takie jak język, abstrakcyjne myślenie, planowanie, a także empatia i samokontrola. Kora mózgowa dzieli się na 6 podstawowych warstw: drabinowej, ziarnistej zewnętrznej, piramidowej zewnętrznej, ziarnistej wewnętrznej, piramidowej wewnętrznej oraz komórek wielokształtnych. Wykazują one silne pofałdowanie ze względu na wzrost ilości neuronów, ale także w zależności od funkcji różnią się grubością warstwy.

W takim razie, jakie są objawy zaburzeń układu nerwowego człowieka i jak dbać o układ nerwowy?

Układ nerwowy człowieka składa się z systemu ośrodkowego (OUN) i obwodowego (PNS). Poniżej przedstawiamy szczegółowe informacje na temat charakterystycznych funkcji. Najczęstsze patologie obserwowane przy zaburzeniach układu nerwowego człowieka ze strony układu ośrodkowego to:

W takim razie, jakie są objawy zaburzeń układu nerwowego człowieka i jak dbać o układ nerwowy?

Układ nerwowy człowieka składa się z systemu ośrodkowego (OUN) i obwodowego (PNS). Poniżej przedstawiamy szczegółowe informacje na temat charakterystycznych funkcji. Najczęstsze patologie obserwowane przy zaburzeniach układu nerwowego człowieka ze strony układu ośrodkowego to:

  • Zaburzenia poznawcze objawiające się utratą pamięci, konieczność korzystania z pomocy w nauce czy zrozumieniu nowych informacji, problemy z orientacją przestrzenną, a w skrajnych przypadkach demencja.
  • Zaburzenia ruchowe objawiające się brakiem działania i planowania ruchu, trudnościami z chodzeniem, mimowolnymi ruchami gałek ocznych, nieskoordynowanymi ruchami kończyn, porażeniami lub spastycznością.
  • Zaburzenia sensoryczne objawiające się nieprawidłowym odczuwanie bodźców zmysłowych oraz wygórowaną reakcją na nie, np. „mrowienia”, bóle migrenowe, zaburzenia czucia ciepła i zimna i wibracji.
  • Objawy chorobowe objawiające się nagłymi zmianami, postępujące takie jak depresja, lęki, halucynacje, agresja względem siebie i innych osób.

Profilaktyka dla działania układu nerwowego-rola diety i suplementacji.

Zdrowy układ jest kluczowy dla naszego dobrego samopoczucia. W profilaktyce choroby systemu ważna jest prawidłowa dieta oraz suplementacja.

Dieta

  1. Antyoksydanty: Owoce i warzywa są bogate w antyoksydanty, które chronią neurony przez wolne rodniki.
  2. Omega-3: Tłuszcze Omega-3, szczególnie DHA, są istotne dla zdrowia mózgu. Źródła to ryby, orzechy, siemię lniane.
  3. Białko: Bogate w aminokwasy wsparcie do produkcji neurotransmiterów. Źródła to chude mięso, ryby, jaja, rośliny strączkowe.

Suplementacja

  1. Witaminy B: B6, B9, B12 są kluczowe dla zdrowia systemu. Pomagają w produkcji neuroprzekaźników i przy awariach w przewodnictwie nerwowo-mięśniowym.
  2. Witamina D: Niski poziom witaminy D jest jednym z wielu powodów nieprawidłowego działania układu nerwowego człowieka.
  3. Magnez: Wspomaga przewodnictwo nerwowe.
  4. Koenzym Q10: Znany antyoksydant, który może wspomagać zdrowie mózgu .

Zdrowa dieta i suplementacja to istotne elementy profilaktyki zaburzeń układu nerwowego. Pamiętaj jednak, że zanim zdecydujesz się na suplementy, skonsultuj się z dietetykiem i lekarzem.

Działajcie

Kategorie
fizjomaster

Fizykoterapia…tak ale po nowemu

Pamiętacie ostatni wpis, o metodach nowoczesnych, dziś o Fizykoterapii i tak będzie nowocześnie. Musicie wiedzieć, że terapia to szereg bodźców fizykalnych, które pacjent na co dzień przyjmuje, na jedne reaguje pozytywnie inne nasilają jego dolegliwości, ale do rzczy.

Modna i popularna Igłoterapia sucha (DN) polega na umieszczaniu w określonych partiach ciała specjalnych igieł terapeutycznych, należy do metod inwazyjnych fizjoterapii. Proces ten wpływa na układ neurologiczny, zmieniając sposób odczuwania przez ciało bólu, rozluźnia napięte mięśnie oraz zgrubienia w rejonie tkanki łącznej. Dodatkowo, dochodzi do pozytywnych zmian w przewodnictwie chemicznym i elektrycznym organizmu w mechanizmie mechanotransdukcji, dzięki czemu procesy gojenia oraz regeneracji tkanek ulegają usprawnieniu. Dużo osób stosuje, ma efekty, nastała moda na igłę, i dobrze bo robi robotę 😀

Unowocześnieniem procesów terapeutycznych jest zabieg fizykalny jak elektroliza przezskórna (PNE), czyli kolokwialnie mówiąc igła z prądem stałym aplikowana w przebiegu zmian w strukturze kolagenu w rejonie przyczepów ścięgnisto-mięśniowych, rozwijając wykorzystuje się ją w procesie leczenia tendinopatii i entezopatii w celu wywołania kontrolowanego stanu zapalnego, zawsze w towarzystwie ćwiczeń.

Dalej znowu fizykoterapia, czyli dwie nowe metody w Polsce ledwie znane takie jak przezskórna elektostymulacja mięśni i nerwów (PNES) i (PMES). Metody wykorzystywane w kompleksowej terapii u pacjentów w stanach po porażeniach nerwów i przy nieprawidłowej kontroli nerwowo-mięśniowej, znowu igła, znowu prąd tym razem zmienny.

I na koniec, tak, to ona neuromodulacja przezskórna (PNM) w walce z długotrwałym bólem o charakterze neurologicznym dla pacjentów przewlekłych, oraz u pacjentów z neurogennym podłożem dolegliwości.

Jak widzicie to tylko rozwinięcie nowoczesnych metod fizjoterapii, tym razem bardziej inwazyjnych…ale znowu świat zatoczył koło, wracamy do fizykoterapii, bardzo precyzyjnej (najczęściej pod kontrolą usg) dokładnej… jak widzicie ona działa. Co więcej ta stara fizykoterapia, też działa, ma swoje solidne podwaliny ale musi zostać właściwie zastosowana, w odpowiednim miejscu i czasie procesu terapeutycznego, oraz co najważniejsze przez osobę, która wie co robi i nie robi tego na odpierdol, no może poza skanerem laserem – to nie ma prawa działać!!!

Wiedzcie, że to nie koniec, będzie więcej o fizyko, tym nowoczesnym, bo tym na co dzień się pracuje, nie bójcie się wdrażać technologii do swojej pracy, ona pomaga, przyspiesza terapię i oszczędza koszty Wasze i pacjenta dzięki czemu rośnie efektywność.

Powodzenia

Kategorie
fizjomaster

Nowoczesne metody fizjoterapii…czy na pewno

Dziś krótki wpis na temat nowoczesnych metod fizjoterapii… dlaczego bo coś chyba komuś nie wyszło, czy praca igłami jest taka ultra nowoczesna? Albo stosowanie pijawek w terapii pacjenta? no cóż, wydaje mi się że nie za bardzo. Chińczycy od lat znali zastosowanie igieł, chirurdzy i ortopedzi wbijali je od wielu, wielu lat. Andrzej Rakowski już ponad 20 lat temu leczył w ten sposób swoich pacjentów. Pijawki już hindusi używali przed wiekami, średniowieczne upusty krwi i renesansowe ożywienie metody…czy to nowoczesne, nie bardzo ale robi WOW a i efekty zacne. Mało powszechne nie znaczy nowoczesne, medycyna zatoczyła koło, do codziennej praktyki wracają rzeczy zapomniane. Dalej idąc na studia już w ogóle cos nie gra, masaż tkanek głębokich i kinesiotaping, PNF i Bobath, Muligan, Redcord, metody z blisko 50 letnim stażem a wciąż w programie nauczania, czy to źle i tu właśnie jest clu’e naszego dzisiejszego wpisu, NIE to nie jest złe. Wiele różnych rzeczy poznajemy na całkiem odmiennych poziomach edukacji, coś co dla wieloletniego praktyka jest czymś normalnym dla świeżego adepta fizjoterapii jest przełomem. Sami dobrze wiecie, są kursy i szkolenia które nic Wam w praktykę nie wnoszą (tak wiemy, przedmioty na studiach także co niektóre) ale są też takie, które Wam życie i światopogląd wywrócą do góry nogami, mega wpłyną na praktykę oraz na Wasz poziom świadomości. Na tym właśnie polega proces edukacji, poznajemy coś, weryfikujemy, wprowadzamy w praktykę, kolejny krok. Musimy też wziąć pod uwagę, iż na danym poziomie na pewną wiedzę możemy nie być gotowi.  Wiele rzeczy przesiejemy przez sito naszych doświadczeń, wiele doświadczymy przez kontakt z naszymi nauczycielami bazując na ich doświadczeniu, co być może pozwoli uniknąć własnych, częstych błędów. Czy to dobrze, trudno mówić ja wolę się uczyć na swoich, jak dam ciała to się nauczę robić coś dobrze, przeanalizuję sprawę i naniosę korekty…wiem brzmi filozoficznie ale taki mały Przepis na życie. Dlatego nie zrażajcie się, głowa do góry, głowa otwarta (takie modne stwierdzenie) ale pamiętajcie wnikliwa analiza, weryfikacja i wnioski, do takiej głowy łatwo napchać śmieci.