Jak wiecie i pewnie często słyszeliście pacjenta trzeba obserwować od momentu wejścia do gabinetu, niby błache ale czy zwróciliście uwagę jak często daje Wam to sporo informacji klinicznej. Wizualna ocena postawy i obserwacja pacjenta są kluczowe w procesie diagnostycznym, wskażą Wam pewnego rodzaju punkty zaczepienia w terapii, ułatwią badanie oraz pozwolą na angaż pacjenta w proces terapii, jeśli sam je dostrzeże np. przy lustrze. A więc co musicie wiedzieć to obserwacji należy dokonywać w komfortowych warunkach, jeden na jednego, temperatura pośrednia. Pacjent musi być w bieliźnie, by wszystko było widać jak na dłoni. Oceniasz w statyce i dynamice, w ruchu i w bez ruchu, dokonujesz oceny przestrzennej ciała pacjenta obserwując go ze wszystkich stron- to pozwala wyhaczyć niuanse w każdej z płaszczyzn, być precyzyjnym, analizujesz podstawowe akty ruchowe jak oddychanie lub przysiad, porównujesz. Wiążesz fakty z tym co pacjent powiedział w ramach wywiadu i przechodzisz dalej, do testowania. Podążasz głębiej, dalej, sięgasz do stopy, badasz miednicę, timing łopatki, wpływ TMJ na ciało…i dopiero zaczyna się zabawa, zapytacie dlaczego, bo każdy z nas bada inaczej i tego nie oszukamy, jesteśmy skażeni doświadczeniami, kursami, schematami oraz intuicją. Wam zostawiam odpowiedź co z tego wynika.
Chcecie posłuchać więcej w temacie, zapraszam na nasz kanał na you tube:
Postawa:
TMJ:
